Płyta wiórowa kontra drewno cz. 5: sklejka

Sklejka jest dość odległym tematem zarówno od drewna, jak i od płyty wiórowej. Jest to tak oryginalny i niecodzienny materiał że nie sposób go przyrównać do czegoś innego. Surowcem i materiałem wejściowym jest oczywiście drewno.
Drewno w postaci cienkich ok 2 milimetrowych płatów. Nie będę zagłębiał się w fachowe nazewnictwo inie będę też was zanudzać procesem produkcyjnym, ponieważ jest on dość , hmm... prymitywny :).
W wielkim skrócie: najpierw skrawamy obwodowo namoczone kłody drewna, najczęściej jest to olcha lub brzoza, sosna, czasami buk. Potem te płaty są suszone i sklejane ze sobą w taki sposób aby kolejny płat był obrócony o 90 stopni względem drugiego. W zależności od rodzaju kleju otrzymujemy sklejkę sucho-trwałą ( do użytku wewnątrz pomieszczeń) lub sklejkę wodoodporną, stosowaną np w budownictwie
To wszystko :).
Efektem jest niepowtarzalny przekrój takiego materiału, wysoka gęstość, sztywność i ciężar.
Pożądaną cechą jest również stabilność wymiarowa. Sklejka jest materiałem dość drogim i w stolarce stosowanym rzadko. Wyparły ją płyty MDF i HDF. Jeśli już to znajduje ona zastosowanie tam gdzie potrzebna jest wytrzymałość większa od płyty wiórowej, lub tam gdzie pożądane będzie wyeksponowanie oryginalnego wyglądu sklejki. Dla zwiększenia asortymentu spotyka się sklejki fabrycznie oklejone szlachetnymi gatunkami drewna, np. buk czy dąb. Sklejkę spotkamy na blatach roboczych stołów warsztatowych, w kolumnach głośnikowych, w oryginalnych i designerskich wnętrzach.

Z uwagi na sztywność i stabilność wymiarów, jest często używana przez majsterkowiczów do produkcji własnych narzędzi i oprzyrządowania.
Sklejka doskonale się skleja, okleja, forniruje, bejcuje, wierci, i frezuje czy szlifuje. Jednak trzeba wziąć pod uwagę dużą gęstość i wagę materiału. Natomiast lakierowanie może sprawiać kłopoty. Sklejka sama w sobie jest bardzo sucha i pije podkład jak szalona. Poza tym wzór powierzchni często bywa dość hmm, oryginalny? i po prostu nie każdemu się podoba.


Sklejka o grubości do 5mm nazywana jest sklejką elastyczną. Spowodowane jest to tym że zewnętrzne płaty sklejki maja zawsze ten sam kierunek słojów, a więc można go łatwo wygiąć w łuk.
Za to budownictwo to raj dla producentów, płyty okleja się specjalną folią i uzyskujemy sklejkę szalunkową. Szalunki robi się szybko, są proste i wielokrotnego użytku. Dla sklejki wodoodpornej nie straszne deszcze czy mrozy.
Pochodna sklejki szalunkowej jest sklejka antypoślizgowa. W prasie podczas oklejania nakłada się specjalną siatkę, która odciska drobny wzorek na folii. Taka faktura działa podobnie do papieru ściernego. Taki materiał stosuje się np. na podłogi skrzyń załadowczych półciężarówek czy przyczep.
Pewnym pochodnym materiałem a właściwe półwyrobem są różnego rodzaju elementy gięto-klejone. Polega to na tym że przygotowane nawilżone klejem płaty drewna, skleja się w odpowiednich formach. Efektem są np stelaże foteli, czy krzeseł. Od fantazji projektanta zależy ostateczny kształt i forma takiego mebla.



2 komentarze:

  1. Niezwykle wyczerpujący tekst. Fajnie, że temat stricte drewna oraz jego obróbki jest podejmowany na takim poziomie. Brakuje podobnych blogów.

    OdpowiedzUsuń
  2. zgadzam się z przedmówcą, temat opisany w najdrobniejszych szczegółach. Brawo.

    OdpowiedzUsuń